AirBNB in het bos, geweldig

Ik ben gisteren helemaal binnendoor (en dan bedoel ik ook echt binnendoor) vanuit Lawrenceburg naar Nashville (Indiana) gereden. Tussendoor een paar kleine stops gemaakt zoals wat nieuw ijs inslaan voor de koelbox.
Ijs is iets wat je in elk gehucht dorp, tankstation en winkel kunt kopen. Vaak staan buiten grote diepvriezers waar het ijs in ligt, je betaald dan binnen en pakt vervolgens buiten het ijs uit de diepvries. Kost nog geen $ 3,- voor een flinke zak.

Verder valt op dat als je door al de kleine gehuchtjes rijd, er enorm veel kerken liggen. Het lijkt wel alsof daar waar we in Nederland worstelen om de kerk nog open te houden, ze hier als zoete broodjes over de toonbank gaan. Toen ik zondag onderweg was reed ik voorbij diverse kerken, groot, klein, christelijk, katholiek, protestants, het maakt niet uit maar de parkeerplaatsen waren overvol. De kerken die ik vooral zie zijn van die modern gebouwde kerken, niet zoals wij die in onze dorpen kennen. Bij 1 heb ik zelf parkeer-wachten gezien met borden om het verkeer in goede banen te leiden. En dat was ook nog eens bij een gigantisch grote kerk.

Het idee van mijn rit was om via de oostkant van Brown County State park te rijden. Dit is een nationaal park en net zoals met alle nationale parken moet je entree betalen om erin te komen (zoals ik eerder schreef). De weg die aan de oostkant loopt, loop voor een groot deel door de rand van het park en bleek een geweldige weg om te rijden te zijn. Een slingerweg van 35 km, omhoog, omlaag, link, rechts, haakse bochten. Harder dan 50 km/u ging echt niet en soms nog maar 10 km/u omdat er blinde haakse bochten waren.
Plots kwam ik bij een eetgelegenheid uit in een gehucht (want er stonden maar een handjevol woningen) met de naam Story. Hier heb ik geluncht in een geweldige eetgelegenheid (zie foto).

Vandaar uit mijn weg door het park vervolg en uiteindelijk kwam ik omstreeks 15:30 uur in Nashville aan. Blijkt een apart dorpje te zijn met erg veel winkels die prullaria verkopen. Stenen, windmolentjes van kunst voor in de tuin, geurkaarsen, riemen, allemaal prut. Blijkbaar erg in trek want het is behoorlijk toeristisch. Ik had om 18:00 uur afgesproken om bij de AirBNB van Dustin te zijn. Ik had deze uitgezocht omdat A) de prijs goed was en B) op de foto een prachtige locatie leek te zijn in het bos. Nou, niets was minder waar. De weg er naar toe was een belevenis op zich omdat ik op een gegeven moment van de verharde weg af moest en 2 km over onverharde moest rijden. Uiteindelijk kom ik bij een fantastische woning aan, midden in het bos op het einde van een doodlopende weg.
Oh, en hoe kom ik binnen? Dustin stuurde mij een bericht dat de sleutel onder de deurmat lag en ik de eerste kamer aan de rechterkant van de gang had. Ik was nog geen 5 minuten binnen toen Dustin aan kwam en hij stelde mij direct gerust of ik alles goed had gevonden?
Echt, het is een fantastisch huis en de foto’s die ik heb bijgevoegd geven een onvoldoende indruk van de locatie en hoe het er van binnen uit ziet.
Vanuit de keuken/kamer heb je zicht op de bomen waarbij het plafond zich in een spits dak ca. 6 m boven de vloer bevindt. Alles is netjes afgewerkt en Dustin is een fervent mountainbiker.

Hij vertelde tussen neus en lippen door dat hij 4 woningen in zijn bezit heeft en dat hij deze in de verkoop heeft gezet. Hij wil namelijk over de wereld gaan reizen en is naar mijn idee rond de 30 (ik denk nog niet eens). Hij is een elektricien die de stroomdraden zoals je die hier langs de weg ziet lopen, aan legt. De enige verklaring die ik mij kan voorstellen waarom hij diverse huizen heeft is dat hij in het leger bij de marine heeft gezeten. Hier hangt een prachtige vlag met adelaar op het einde van de paal.

Op het moment dat ik dit schrijf zit ik buiten op het balkon van de natuur te genieten en van de zon die tussen de bomen op komt. Dadelijk de auto in en een klein ritje terug naar Kokomo om de wedstrijd van afgelopen zaterdag in te halen die was verregend. In Kokomo heb ik ook weer een AirBNB geregeld. Dit maal bij senioren Betsy en Brian.

Oh, en dadelijk vertrek ik, doe ik de deur op slot en leg ik de sleutel weer onder mat..........