Tornado's

Ik had eergisteren op mijn AirBNB adres geen internet, vandaar even geen update. Ik ben inmiddels in Kokomo, Indiana en kan weer vol gas op het wereldwijde web surfen.

Nadat ik ‘s ochtends in Jackson, Minnesota weg reed bracht de route mij langs een paar bekende plaatsen zoals Des Moines, Pella en Oskaloosa, allemaal in Iowa. Hier ben ik samen met Peter en Mark in 2012 geweest. Ik zat te twijfelen of dat ik door Knoxville zou rijden, wat ook wel de Sprintcar hoofdstad van de wereld wordt genoemd. Dat heb ik niet gedaan en in plaats daarvan ben ik een ijsje gaan eten bij Smokey Row in Pella. Dat is een leuk tentje kon ik mij nog herinneren waar ze heerlijk ijs, milkshakes etc. verkopen. Onderweg naar Pella weinig aparts meegemaakt, het verkeer was rustig op de weg en ik had nog een beetje tijd over.
Pella staat bekend vanwege zijn Nederlandse grondlegger. Veel namen in het dorpje zijn dan ook Nederlands en zo heb ik nog broodjes gekocht bij bakker Janssen. Na het genot van een milkshake en heerlijk weer stapte ik in de auto. Ik startte de auto en kreeg een melding op mijn autoradio, het leek wel een of ander alarm dat ik nog nooit gehoord had. Wat bleek, aan de oostkant van de stad Des Moines waren een paar tornados gesignaleerd. Och ja, kan gebeuren, Des Moines is een uur van Pella af. Ik reed het dorp uit en zag nog een fabriek met tractoren en dergelijke van de firma Vermeer, op dat moment had ik mam net aan de lijn.

De alarmberichten blijven komen op de radio, op die manier houden ze de mensen op de hoogte welke kant de tornado’s op gaan. In dit geval trokken ze naar het oosten, naar onder andere Pella waar ik net geweest ben. Na een uurtje rijden ben ik op mijn AirBNB adres en is Carla, de vrouw waar ik contact mee had, aanwezig.
De woning is prima, maar ze vertelt dat haar vrijgezelle zoon hier woont. Dat is wel te zien aangezien het nodige aan de woning schort, een echte vrijgezellen woning. De zoon is genaamd Justin en is lasser van beroep. Ik praat een hele poos met Carla over van alles en nog wat en ze is erg geïnteresseerd hoe wij het in Nederland hebben qua levensbehoeften etc. Ze houd zelf ook van reizen en wat blijkt, ook zij is lerares. Het lijkt wel of elk adres waar ik blijf slapen, de mensen leraar of lerares zijn.

Justin komt thuis, we maken kennis en hij laat direct een video van een van de tornado’s zien. Wat blijkt, 30 minuten nadat ik weg was uit Pella heeft een tornado het bedrijf Vermeer verwoest! Niet te geloven, toen ik er was was het een strak blauwe lucht. De mensen van het weer waren verrast omdat de tornado plots kwam opzetten.
Het slechte weer trok oostwaarts en aangezien ik in het zuiden van Iowa zat, leek het voorbij te trekken. Een keer ging een sirene in het dorp af als tornado waarschuwing, maar zowel Justin en Carla gaven aan dat dat iets te vroeg was en dat klopte.

Justin ging ook naar de races en aangezien hij zich nog moest douchen etc. ben ik alvast gegaan. Boven de baan hing een zware lucht en het leek alsof het weer spelbreker zou zijn. Ik wachtte met naar binnen gaan, want als je eenmaal betaald hebt en het regent, krijg je je geld niet terug. Uiteindelijk leek het erop dat het weer toch net ten noorden van de baan voorbij trok. Het waren erg dikke wolken maar we hebben het droog gehouden, echt van die wolken die je in de lucht ziet groeien en waarvan je denkt, pfew, blij dat die hier niet valt. Ik heb echt een poos naar de enorme wolk staan te kijken, de zon scheen er op en was prachtig te zien hoe die zich ontwikkelde, gelukkig weg van de baan.

Er stonden 360 Sprintcars op het menu en op deze baan werd voor het eerst sinds een jaar weer geraced. De lokale county fair was ook gaande, een soort van dorpsfeesten wat in de zomer bijna in elke dorp wordt gehouden. Dan is er kermis en kan de lokale bevolking hun beste vee showen, kippen, geiten, koeien, noem het maar op. Er is rodeo en er staan oude tractoren, een echt uitje voor de lokale bevolking.
De races waren niet zo goed, maar het is racen en dus kan ik niet klagen.

Op de tribune raakte ik aan de praat met een trucker (chauffeur) en hij vond het wel te gek dat er een Nederlander op de tribune zat. Hij haalde zijn vrouw en dochter erbij waarbij de dochter direct naar haar vriendinnen rende om te vertellen dat ze een hand had gegeven aan een Nederlander (gebeurt hier blijkbaar nooit, hahaha) De chauffeur vertelde volop over het leven in dit dorp en vroeg zich toch echt wel af wat ik hier kwam doen. Hij vertelde dat het hier toch echt wel hillbilly redneck land was en zoals hij het noemde: you have come to the hole in the wall. Waarmee hij bedoelde dat ik toch echt wel ergens in niemandsland was beland. Hij vertelde volop over zijn vrachtauto en dat hij een nieuwe aan het bouwen was die zwart met oranje wordt, een 800 pk motor krijgt en zeker een Peterbilt is. Hij baalde ervan dat hij mij geen foto’s kon laten zien want hij was zijn telefoon vergeten.

Na de races ben ik naar huis gegaan en Justin was er nog niet. Ik heb even gewacht en na 15 minuten ben ik maar naar binnen gegaan (de deur stond weer open), snel gedoucht en gaan slapen. Ik had heerlijk geslapen en stond om 7:15 uur op. Justin moest om 5:30 uur de deur al uit maar heb niets gehoord. Hij had een briefje onder de deur gedaan en verontschuldigde zich dat hij niet wat langer kennis met mij had gemaakt. Hij was wat bekenden op de fair tegengekomen en was de tijd vergeten, hij had graag nog een praatje gemaakt. Vlak voor 8-een deed ik de deur achter mij dicht (ik ben inmiddels gewend dat nergens de deur op slot wordt gedaan) en begaf ik mij richting de staat Indiana, ik moest gisteravond in Plymouth zijn, wat in het noorden van Indiana lag.

Om je een idee te geven, ik heb ruim 2 uur gereden voordat ik op iets van een snelweg of wat er op leek was. In totaal heb ik 7,5 uurtjes gereden en ben tevens door de tijdsgrens gegaan. Ik reed via de zuidkant van Chicago en daar was het enorm druk, heb al met al ruim een uur tijd verloren en vond het ergens wel ironisch dat ik weer terug was in Chicago, maar dat ik niet naar het vliegveld ging, ik ga nog verder.
De hele dag was het zwaar bewolkt en heb de buienradar in de gaten gehouden, het zag er voor gisteravond niet goed uit. Toch kwam steeds de melding dat het racen nog steeds doorging, kon mij echter niet voorstellen dat dat het geval was want ik had zware regenbuien onderweg, ook dicht bij de baan.
Ik Plymouth aangekomen heb ik eerst wat gegeten en het regende dat het goot. Daarna toch naar de baan gegaan tegen beter weten in. Het was druk want de hele parkeerplaats stond vol met auto’s en campers. Vreemd genoeg leek het hier minder te hebben geregend dan waar ik 5 minuten eerder had gegeten. Veel mensen bleven bij hun auto staan en wachtte af wat ging gebeuren met het weer. Af en toe viel er wat regen uit de lucht maar het was wat miezer regen. De mensen van de baan bleven hoop houden en deden er alles aan om de baan in race conditie te krijgen. Op een gegeven moment hoord eik “hey Jerome (dat is hoe ze mijn naam hier uitspreken) en zag ik een paar oude bekende uit Engeland, Stephen en Ailsa. Het zijn 2 Amerika gangers die al jaren naar Indiana Sprintweek (het hoofdgerecht van deze reis) gaan. Het was leuk om wat bekenden te zien en we kletsen heerlijk bij. Ook zij hadden er een hard hoofd in en daar waar de wedstrijd eigenlijk moest beginnen, werd deze nog uitgesteld om aan de baan te werken. Een uur later dan gepland hoorden wij motorgeronk op de baan en hebben we de stoute schoenen aangetrokken en ben ik naar binnen gegaan. De buienradar nog eens bekeken en ik was benieuwd hoe lang het goed zou gaan. Nou om een lang verhaal kort te houden, de hele wedstrijd is doorgegaan, ondanks dat af en toe een miezel buitje viel. De organisatie zorgde er voor dat de races snel verreden werden en 15 minuten nadat de finale was afgelopen begon het te regen, een beter timing kon het niet zijn.

Het was een uurtje rijden naar Kokomo waar ik mijn hotel voor 2 dagen heb. Voor alle races van Indiana Sprintweek heb ik hotel gereserveerd omdat het nogal druk is met racefans.

Op dit moment regent het pijpenstelen en het ziet er naar uit dat maandag het weer beter wordt. Dadelijk ga ik met de 2 Engelsen ontbijten, heb ik zin in.