Wat een prachtig stadion - Reisverslag uit Estherville, Verenigde Staten van Siebjens - WaarBenJij.nu Wat een prachtig stadion - Reisverslag uit Estherville, Verenigde Staten van Siebjens - WaarBenJij.nu

Wat een prachtig stadion

Blijf op de hoogte en volg

19 Juli 2018 | Verenigde Staten, Estherville

Als eerste, ik heb nog wat foto’s toegevoegd aan het vorige verslag. Dat lukte om de een of andere manier eergisteren niet.
Gisteren op mijn gemak naar Jackson, Minnesota gereden wat ongeveer 4 uurtjes rijden was. Onderweg weinig te zien behalve dat ze hoogspanningsleidingen aan het onderhouden waren vanuit een helikopter, tof om te zien. Oh en voor Peter: ik ben dicht bij de baan van Huset Speedway waar we in 2012 zijn geweest, gaan lunchen, ik kwam er nagenoeg aan voorbij.
Ik kon moeilijk een AirBNB regelen en de hotels hier in de regio waren wel heel erg duur voor 1 nacht. Ik heb een motel gevonden voor nog geen $45,-- per nacht. Het is echter wel een aftands moteletje waarbij het lijkt alsof hier alleen hoeren en junks komen. De verf is er van alle kanten af, een dame met maar 1 tand ontving mij, de reserveringen waren niet geregeld enzovoorts. Ik had alles online geregeld maar blijkbaar gaf de dame aan de balie daar geen gehoor aan, ze kreeg namelijk niets binnen. Ze vertelde dat het erg druk was en dat ze vanaf nu mensen moest afwijzen, ook al hadden die geboekt. Gelukkig had ze voor mij nog wel een kamer. Naam van het motel: Earth Inn Motel in Jackson, langs de snelweg I-90.
Eerlijk gezegd maakt het mij niets uit, als ik maar kan douchen en mijn hoofd op en kussen kan leggen. Alles is er donker binnen en de inrichting gaat terug naar de jaren 70 waarbij het mij niet verbaasd of recent nog een lijk is gevonden in 1 van de kamers. Klinkt gek, maar ik vind het klasse.

Na het inchecken, wat nog ouderwets met een stencilapparaat en de credit card gebeurde ben ik naar de kamer gegaan en even wat gaan typen. Het lijkt net alsof er geen deuren in de kamers zitten en de muren van karton zijn, je hoort alles net zo goed alsof je erbij staat. Als iemand doucht, staat hij bij jou in de kamer (althans zo klinkt het). Maar goed dat ik de oordoppen mee heb genomen.
Ik hoor de dame met 1 tand mopperen dat het veel te druk is en ze het niet aan kan. Je kent dat wel zo’n type die een tattoo van een klein hartje op haar arm heeft, alleen heeft ze dat zelf gedaan, zo slecht is de tattoo. En de kabels zijn ook mooi weggewerkt, net zoals de ingebouwde airconditioning (niet dus). Wat wel gerust stelt is het feit dat buiten een auto staat met de afbeelding van een raceauto erop die ik vanavond ga zien, gelijkgestemden.

Ten aanzien van de races zag het er al de hele dag naar uit dat het zou gaan regen en had men ook voorspeld. De rit vanaf Aberdeen was dan ook de hele tijd bewolkt.
Voordat ik naar de baan reed ben ik even door het dorpje gereden, want meer dan dat is het niet. Ook hier staan nog van die echte oude wild west gebouwen en gevels en lijkt het alsof de tijd heeft stilgestaan. Het blijft mij verbazen waar dit soort dorpjes, ook al liggen ze vlak langs de snelweg, van blijven bestaan. Waar ik mij nog meer over verbaas zijn de locaties van de banen. Ik heb nog niet 1 baan meegemaakt die aan de rand van een stad ligt, het zijn allemaal dorpen van 3.000 - 5.000 inwoners. Ik snap gewoonweg niet waar die banen van kunnen bestaan, zo veel mensen kunnen er toch niet op af komen. En het meest vreemde is dan nog dat de banen echt geweldig zijn.
Ik stond perplex toen ik het parkeerterrein van Jackson Motorplex op reed. Een gigantische tribune doemde voor mij op van professionele proporties. Het deed mij denken aan de tribune van Knoxville waar ik in 2012 ben geweest. Wow en nog eens wow, meer kon ik niet zeggen. Alles zag er netjes uit, betonnen vloeren, nieuwe hekken, prachtige tribune, zelfs een lift om naar de skyboxen te gaan, niet normaal.
De baan zelf deed ook denken aan Knoxville met zijn hoge vangrail en dezelfde kleur klei.
Het was half bewolkt maar er zat regen aan te komen dus na men werkte het programma snel af. De finale was om 22:15 verreden waarna en was spectaculair met diverse crashes. De finales van de overige klasses werden verreden. Het bleef droog maar er stond wel een frisse wind.

Toen ik vanmorgen wakker werd, regende het enorm. Blijkbaar is de voorspelde regen iets later gekomen.

Dadelijk rij ik naar Bloomfield, Iowa en rij ik letterlijk langs het plaatsje Pella. Daar zijn we al eens blijven slapen en is een Nederlands dorp in Amerika. Kan mij nog herinneren dat er een leuke tentje is waar ze een heerlijke milkshake hebben, als ik tijd heb stop ik even. In Bloomfield heb ik een AirBNB, nou eigenlijk niet maar toch weer wel. Ik had er een gevonden maar kon die alleen voor 2 nachten reserveren. Toen heb ik in een dichtbijzijnde plaats een AirBNB gereserveerd maar die vond ik duur. Het was echter geen andere optie. Toen kreeg ik gisterochtend bericht dat de zoon van de vrouw waar ik 2 nachten kon blijven, mij onderdak wou bieden, hij gaat namelijk ook naar de races. Officieel is dat geen AirBNB maar omdat de moeder erbij aangesloten is heb ik er wel vertrouwen in. Ik ga dus eigenlijk zwart rijden/slapen, hahaha

Als Peter dit leest zal het wel donderdagavond zijn. Morgen maakt hij zijn formeel laatste rit en kan hij het stuur spreekwoordelijk aan de wilgen hangen. Peter, geniet van de dag maar vooral van de vrije tijd die je krijgt, dat heb je wel verdient met meer dan 40 jaar het stuur in de handen.

  • 19 Juli 2018 - 13:57

    Esther:

    Dat Motel klinkt als een CSI lokatie...

  • 19 Juli 2018 - 17:35

    Jac En Joke:

    behoudens het racen beleef jij nog de nodige avontuiren geweldig. wij joke eni ik vinden het enorm
    spannend dit american verhaal. groeten vanuit beesel joke en jac.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Actief sinds 13 Jan. 2010
Verslag gelezen: 56
Totaal aantal bezoekers 13332

Voorgaande reizen:

09 Juli 2018 - 31 Juli 2018

Siebje on tour

Landen bezocht: