Zo, de eerste is binnen

Op het moment dat ik onderstaand schrijf is het de dag dat ik naar Meeker ben gereisd (voor mij op dit moment gisteren)

Ik ben een beetje vroeg wakker (het is hier nu 5 uur ‘s ochtends) maar was toch al van plan om rond 7 uur op te staan.
Even terugkomend op gisteren. Het was een lange dag maar ik was niet moe om nog zo laat auto te rijden. Ik heb ca. 2 uur op het vliegveld van Düsseldorf geslapen en ik heb al met al 4 uur in het vliegtuig geslapen. Heerlijk als je op een gegeven moment merkt dat je hoofd “omlaag” valt van het slapen. Beide momenten hebben mij goed gedaan waardoor ik merkte dat ik niet kapot was, ondanks de lange dag. Dat ik nu al wakker ben heeft puur met het tijdsverschil te maken, in Nederland is het 7 uur later dus 12 uur in de middag. Wordt tijd dat ik dan eens uit mijn nest zou komen, hahaha.
Enfin, nog even over de vlucht en vliegtuig. Aan de binnenkant merk je er niets van dat je in een dubbeldekker zit, het is alleen nieuwer. De crew was prima en op zijn Brits netjes en beleefd.
In het vliegtuig had ik eens geluk. Ik zat aan de zijkant van het vliegtuig in het midden van 3 stoelen. Links van mij een Duitse vrouw en rechts van mij een gezette vrouw uit Ghana of zo. Ze was niet dik, maar zeer zeker niet dunnetjes.
De Duitse en ik wij zaten al op onze plek toen Truus (zo zal ik haar maar even noemen) binnen kwam. Wij uit onze stoelen en plek gemaakt zodat ze bij het raam kon zitten, haar plek. Zij zat nog geen minuut, nadat ze haar enorme tas die ze amper onder de stoel kreeg, toen moest ze al naar de WC. De Duitse en ik keken elkaar aan zo van: dat gaat nog wat worden. Al met al viel het mee en is ze maar 6 keer naar de WC gegaan, heeft ze er een tering bende van gemaakt (alles op de vloer geknoeid), lag ze met slapen half met haar benen bij mij en sprak ze amper Engels waardoor de communicatie niet vlekkeloos verliep.
Maar voorbereid als ik ben, de oordopjes had ik meegenomen en die deden wonderen.
Och, met een film en wat slapen erbij ging de vlucht snel voorbij.

Dan even over de auto, dat is een Nissan Rogue, model 2018, prachtige auto. Binnen alles van leer met verwarmbaar stuur en stoelen (al heb ik dat deze vakantie niet nodig) en alle snufjes erop en eraan, bijvoorbeeld een elektrische achterklep. De auto remt vanuit zichzelf langzaam af als je met de cruisecontrol te dicht op je voorganger komt (ca. 20-30 m). Rijd erg soepel, fijne hoge zit, kan mijn benen goed kwijt, prima radio, dus gassen maar. Als het goed is heb ik een foto bijgevoegd.

Voordat ik de lange trip maak naar Shawnee, eerst maar eens douchen. Het is 5:30 uur en ik sta maar eens op, ga douchen, dan naar de supermarkt (Wallmart supercentre) waar ik mijn spullen voor onderweg ga kopen. Is 24 uur per dag open maar het zal er nu niet druk zijn, hahaha. Daarna ontbijten bij the Ariston cafe (family diner) en dan hoop ik omstreeks 7:30 uur op pad te gaan. Ik moet door Saint Louis en ben benieuwd hoe druk het daar is, ik ben daar een uurtje later. Peter kent Saint Louis nog wel toen we naar I-55 speedway gingen. De stad met de grote boog aan het water.
Vandaag dikke trip met 8,5 uur netto rijden voor de boeg. Maar voldoende stops, drinken, muziek erbij zal het wel iets langer duren.

De tijd onderweg voorbij en het landschap verandert van mais en soja velden naar gras en weilanden met vee. Ik heb nagenoeg geen oponthoud en wat vooral opvalt zijn de heuveltjes waar de wegen zich overheen kronkelen.
Ik kwam door Tulsa, Oklahoma en als je dan toch in de buurt bent moest ik gewoon even naar de Tulsa Expo Centre. Dat zegt jullie niets maar het is een gigantische hal waarin 1x per jaar (januari) de zeg maar wereldfinale van Midget Sprintcar racing (de kleine auto’s waar ik de komende dagen naar ga kijken) wordt verreden. Buiten staat een enorm beeld van “the golden driller” en is kenmerkend voor het gebouw. Een grote poort staat open en ik loop naar binnen. Het klopt wat men er over schrijft, de hal is echt enorm groot. Er was verder niets te zien maar ben er dan toch een keer geweest.

Ik heb in een kamer van het huis van Wanda en en Tyrone AirBNB) geslapen. Voor de gele google maps mensen, dit is het adres: 121 East Federal Street, Shawnee, Oklohoma.
Als ik bij Wanda aan kom is het precies 17:30 uur, dus heb ben wat langer onderweg geweest maar dat komt door de stops die ik heb gemaakt.
Ik heb onderweg ook nog voor internet op mijn telefoon gezorgd door een tijdelijk abonnement af te sluiten. Kan ik tenminste waar ik ook ben dingen raadplegen mocht dat nodig zijn.

Ik ga niet te veel over de races vertellen want ik neem aan dat jullie dat wel geloven. Het is mij in ieder geval wel duidelijk waarom de baan Red Dirt Speedway heet want de klei in deze omgeving is inderdaad rood. Het is een heerlijk gevoel als ik de pits binnen loop en denk dan toch maar weer “hier ben ik voor gekomen”.
De races zijn goed en worden snel achter elkaar afgewerkt waardoor ik tegen 11 uur weer in Shawnee ben. Daar is Tyrone inmiddels ook aanwezig en we kletsen nog voor een uurtje over van alles en nog wat.
Over het weer valt niets te klagen, geen zuchtje wind, blauwe luchten, 35 graden een hoge luchtvochtigheid en na een half uur plakt je hele lichaam van het zweet, heerlijk.
Wanda en Tyrone zijn lieve mensen en doen AirBNB al jaren. Dit komt omdat in de loop van de tijd ze veel buitenlandse studenten op bezoek hebben gehad die daar verbleven. Voor hun was het dan ook niets meer dan normaal om de stap naar AirBNB te zetten. De kinderen wonen ver van hun vandaan (ruim 11 uur rijden) en hebben de ruimte in de woning over.
De kamer waar ik in slaap is perfect met een heerlijk bed (slaapt beter als het hotel).

Vanavond een wedstrijd in Beloit, Kansas wat vanuit Shawnee ca. 5 uur rijden is.

Ik kan even geen foto's toevoegen maar ga kijken als ik dat bij het volgende verslag in orde kan maken